Bölvuð Beljan!!

Litli strumpurinn minn á að minnsta kosti helmings heiður á móti mér af öllum þeim skemmtisögum sem hafa komið hérna inn; ég sé um að koma mér í vandræðalegar aðstæður og hann reytir af sér gullkornin, ég er ennþá að jafna mig eftir það nýjasta.

eftir hrakfallaför mína til bandaríkjana holaði ég mér bara niður í forstofuherberginu hjá mömmu útí nesi, og honum finnst það ekkert leiðinlegt, bara fleiri til að láta snúast í kringum sig, í fyrrakvöld var ég að reka hann í rúmið,og fór svo inná bað, og mamma sagði honum að fara inn í rúm nokkrum mínútum seinna, samtalið sem fór þeirra á milli í kjölfarið er eitt það fyndnasta síðan "day brightenerinn":

mam: farðu inní rúm viktor orri
vo: en þú verður að koma með mér og lesa fyrir mig
mam: lestu bara sjálfur elskan
vo: en amma ég kann ekki að lesa
mam: þú verður að fara að læra það þá
vo: þá verður þú að kenna mér stafina
mam: já kanntu ekki stafrófið
vo: jú...
hann byrjar að syngja nokkrum nótum of hátt : ABCD...
og amma tekur undir EFG eftir kemur HIÍJK, LMNO einnig P, ætli Q þar standi hjá
vo: ooooh amma, ég þoli þetta ekki!!!
mam: nú hvað?
vo: þú syngur þetta vitlaust!!!
og þau byrja uppá nýtt, og alltaf endur tekur þetta sig, amma fullyrðir að hún syngi þetta alveg rétt, en á alltaf sama stað stappar viktor orri niður fætinum og skammast, á endanum segir hann í uppgjafartón "OOOOH, amma! það er engin KÚ í stafalaginu!!!
mam: hvað meinaru, auðvitað er q í stafrófinu....?
vo: AMMA NEI!!! ÞAÐ ER ENGIN BELJA Í STAFALAGINU!!!! KÚ ER BELJA!!

WELCOME TO THE U.S.

ég játa mig sigraða, annaðhvort er draugagangur í kringum mig, eða þá að það er eitthvað óeðlilega mikið af furðulegum tilviljunum að hrella mig...

ég ætlaði til amríku, en ég er ennþá heima, ég fór í stystu ferð sögunnar, eða stoppaði í usa í ca 2 tíma, fékk ekki einu sinni tíma til að fá mér starbucks, urr, mér sem hlakkaði svo til (já MÉR)

þetta byrjaði allt saman á fimmtudeginum, þegar bíllyklarnir mínir hurfu, gjörsamlega gufuðu upp, ég hljóp um allt eins og sækópaþ og leitaði en allt kom fyrir ekki, átti að mæta í flug á föstudeginum sem var síðan seinkað um marga klukkutíma vegna veðurs, svo ég sá framm á að missa af tengifluginu mínu svo ég breytti fluginu mínu yfir á laugardag, nema hvað, að veskið mitt með öllum kortunum mínum var læst inní bílnum mínum og lyklarnir fundust hvergi, og ég þurfti að staðfesta kortanúmerið mitt í síma við northwest airlines til að geta breytt fluginu, fluginu sem ég nota bene borgaði 240 dollara fyrir og þurfti að borga 350 dollara í viðbót til að breyta!!! eftir stapp og frekju við bankakonurnar í íslandsbanka klukkan fimm mínútur í sex tókst mér að draga uppúr þeim númerið á kortinu mínu og hringja og breyta öllum flugunum, hjúkket, svaka glöð...
þannig að á laugardeginum klukkan þrjú dröslast ég útá flugvöll, með eldsnöggu stoppi uppí kirkjugarði hjá pabba, ég bað hann í fljótu bragði að passa uppá okkur á ferðalaginu, ég get svarið að ég held að hann hafi tekið mig aðeins of alvarlega, því að þegar ég kem uppá flugvöll og tékka mig inn, sem tekur sinn tíma, og daman réttir mér boarding passana, þá úbbs, nei, þetta er ekki rétt... ALLT VITLAUST BÓKAÐ!! hún þurfti að byrja uppá nýtt því allur farangurinn var vitlaust bókaður, þó svo að vélinni hafi verið seinkað um hálftíma enda ég á hlaupum útí vél, með monsu á öðrum handleggnum og strumpa á harðahlaupum tókst okkur að dröslast aftast og hlamma okkur niður, það er svo æðislegt þegar maður finnur vélina lyfta nefinu, þá kemur alltaf svo góð tilfinning "ég er að fara til útlanda" nema hvað PLONK nefinu skellt niður aftur og snarbremsað og skransað útá brautarenda "góðir farþegar, það er flugstjórinn sem talar..." bölvuð maskínan var biluð!! sem betur fer var laus ein vél og 0kkur er "umpakkað" yfir í hana, viktor orri var ennþá hress og kátur og á meðan við biðum eftir að komast inn tókst honum að starta hópsöng á guttavísunum með fullt af grunnskólakennurum frá smábæjum um allt land, svaka stuð, ef þú ert ekki búin að þurfa að hlusta á guttavísur mörgum sinnum á dag í mánuð.
o jæja, við komumst allavegana í loftið, lendum í minneapolis, og sitjum föst "góðir farþegar, það er flugstjórinn sem talar..." raninn er bilaður, það þurftu að koma trukkar og draga vélina með öllum farþegum og farangri á annað gate, alltílagi svosem, nema það að nú er seinkunin orðin rúmir þrír tímar, og ég orðin soldið stressuð að missa af áframfluginu, ferðalagið nú þegar orðið um tíu tímar, svo að þegar við komum að passport controlinu, labba ég uppað öryggisverði og brosi (hefur alltaf virkað voða vel) og spyr hvort það sé einhver séns að flýta eitthvað fyrir mér því ég sé ein með börnin og hafi innan við klukkutíma til að ná fluginu, gaurinn bregst ekkert smá illa við svo ég segi bara ok ok og labba í burtu, en eins og sönnum íslendingum sæmir ákvað kennarahópurinn í einni röðinni bara að hleypa mér frammfyrir, en þá fýkur eitthvað í öryggisverðina, og það kemur kelling á túr, með reytt aflitað hár og rauðar neglur og spyr mig hvort ég hafi fengið leyfi "face to face" hjá öllum úr röðinni til að fara framfyrir, og ég neita, svo hún segir mér að fara aftast í röðina, ég spurði sjokkeruð hvort hún væri nú ekki að djóka, "MAAM, i´m a federal officer and i´m telling you to step back and go back in the line, NOW" ég þorði ekki öðru, hugsaði bara skítt með flugið, svo kemur hún aftur og segir að ég eigi að koma að tala við sig í græna herberginu þegar ég er komin í gegnum passport controlið, þar enda ég inni, sitjandi á gólfinu að reyna að troða snuðinu uppí monsu, og að reyna að draga viktor orra undan einhverjum bekk, með fimm vopnaða verði í kringum mig, spurjandi mig spjörunum úr, þeir spurðu mig fáránlegra spurninga eins og hver gaf mér hringinn sem ég var með, hvað eru margar rendur á búningnum hans jasons, og so on so on, BULL. þarna sat ég í yfirheyrslum í þessa tvo tíma sem ég stoppaði í bandaríkjunum, ég stamaði og hökti, og gat ekki svarað helmingnum af því sem þeir spurðu mig, því ég var orðin massa þreytt, og þeir þjálfaðir í að taka mann á taugum, þeir endurtóku aftur og aftur að ég væri að ljúga um allt, og það sem gerði útslagið var að það náðist hvorki í jason né lenu, lenu símanúmer var að skiptast á milli kerfa akkúrat þennan dag, og jasons sími var að skiptast á milli svæðisnúmera akkúrat þessa tvo klukkutíma, svo það var enginn til að bakka upp söguna mína, fyrir þeim var ég bara einhver kelling sem var að reyna að komast ólöglega inní landið (uuuh, í ólöglegt jólafrí hlýtur að vera þar sem ég átti skráð flug heim í janúar)
það endaði með því þegar þeir voru búnir að vera að grilla mig þarna í einn og hálfan tíma að ég sagði bara já við öllu, að ég væri að ljúga öllu sem þeir sögðu að ég væri að ljúga og ég kinkaði bara kolli, vildi bara komast útúr aðstæðunum.
nú er ég skráður glæpamaður í bandaríkjunum, er ekki velkomin þar næstu þrjá mánuðina, ég endaði í lögreglufylgd útí flugvél, í sömu vél og sömu sæti...
mér finnst ekkert voða skrýtið að þeim gangi illa að stoppa terroristana fyrst þeir eyða öllum þessum mannafla í stelpu með tvö lítil börn, því það voru átta manns með mér í herberginu allan tímann, hinir þrír voru við borð þarna hjá...

aumingja jason sat á flugvellinum og beið eftir mér í fjóra tíma, ég náði ekki í hann fyrr en ég kom aftur til íslands, búin að leigja bílaleigubíl og alles til að koma okkur heim...

slap me or something, því ég get samt ekki beðið eftir að komast aftur út, nema næst fer ég í gegnum JFK þar sem þeir eru actually að reyna að bösta fólk sem er að gera eitthvað af sér
LOL