Eruði með?

skrýtið hvað sumt fólk getur farið í taugarnar á manni...
Ég var að koma úr skólanum, dagur 2 af 12 vikum, þrír og hálfur klukkutími af eðlisfræði, get ekki sagt að ég hafi skilið mikið, þið vitið hvernig það er þegar maður missir þráðinn og þá fer hugurinn að reika og maður heyrir ekki orð í kennaranum fyrr en hann hækkar róminn og endar einhverja svakalega fræðilega rommsu á "Eruði með?" ekki misskilja, kennarinn er fínn, ég hef semsagt hitt tvo af 9 kennurunum mínum, og báðir eru frekar hönkí gaurar, líst vel á þetta sem komið er, nema það í gær eyddi ég alltof löngum tíma í að spá í það hvort að hringurinn sem hann var með væri giftingarhringur eða ekki, gat sjálfri mér um kennt að hafa ekki sest framar, kennarinn í dag var ekki með hring.

allavegana, ég á mér leyndarmál, þegar ég verð reið eða pirruð þá þarf ég alltaf að fara útí sjoppu og kaupa mér nammi, svo sest ég einhversstaðar ein og hakka í mig þangað til að ég er ekki pirruð lengur, akkúrat núna sit ég heima í einu af þessum sykurköstum og næ varla að skrifa hálfa setningu á milli þess sem ég ríf í mig súkkulaði og lakkrís.

það er þessi stelpa í bekknum, greyið byrjaði á að fara í taugarnar á mér fyrir að vera asnalega klædd, mamma átti svona gallabuxur um '87, svona sem ná uppfyrir nafla og ganga langleiðina uppí skoruna á þér, bleikum póló bol og gallajakka í stíl!! svo kom ég auga á skóna hennar, ég hefði ekki einu sinni hætt mér í garðvinnu bakvið hús í svona skóm, ég hefði látið þar við sitja, nema hvað, hún opnaði munninn, heimur minn var hruninn, "ætli það sé of seint að skipta um hóp?" var það eina sem komst að í hausnum á mér, en ég komst að þeirri niðurstöðu að það hlyti að vera önnur svona týpa í hinum bekknum líka, og þar sem giftingar/eða ekki hringur kennarans og frekar skemmtilega útskýrt námsefni náðu að halda athygli minni svona nokkurn veginn gangandi um kvöldið þá tókst mér að spá ekki meira í þessu.

en í kvöld var það eðlisfræði, það heldur ekki athyglinni gangandi í 3 tíma, það fjarlægðist allt og það eina sem ég sá var stelpuskjátan, fyrst dró hún upp handáburð, úr MYLLU BRAUÐPOKA!! kommon! svo bar hún hann á sig svona með handarbökin saman, eins og einhver yfirstéttardama frá 1920! ég heyrði ennþá ekkert í kennaranum, þá fór hún að laga á sér hárið, sko, annaðhvort ertu með hárband eða ekki, þú getur ekki verið með feikað skýluklútshárband, og sett í þig einhverja svaka greiðslu, það kraumaði í mér og ég fylgdist með henni skipta hárinu á sér framm og til baka, kennarinn er ennþá einhverja kílómetra í burtu... "eruði með?" ég leit á töfluna, mynd af flugvél.... ég slakaði á í nokkrar sekúntur og svo opnaði hún munninn, grrr... hún er ein af þessum týpum sem heldur að það að spurja "góðra" spurninga sé að geta rekið kennarann útí horn, svo glottir hún eins og hún hafi unnið svakalegan sigur þegar kennarinn segist bara því miður ekki vera viss... grrr... svo kemur það versta, í hverjum frímínútum stendur hún upp og strýkur á sér rassinn!! hvað meinaru??? ég sit líka á hörðum stól! ekki geng ég um og nudda mig! Kræst!!!

ég er pakksödd, ég er búin að éta burtu pirringinn, afslöppuð eftir allt súkkulaðið, og staðráðin í því að láta stelpuna ekki fara meira í taugarnar á mér. sé það ekki alveg gerast samt, en ég ætla að reyna mitt besta, betur geri ég víst ekki