hausinn í sandinn...

ég kom að ná í strumpa klukkan 2 í leikskólann í dag því að hann á að vera styttri daga þar núna þar sem pabbi hans er að fara að taka hann eitthvað (loksins) hann rauk uppað mér um leið og ég kom og dró mig útí sandkassa til að sjá holurnar sem hann og telma sif voru búin að grafa, þvílíkar holur sko, þau voru þvílíkt stolt að þessu erfiðisverki sínu, og stungu skóflunum hvað eftir annað á kaf í sandinn á botninum til að sýna mér hvað þær væru djúpar, þar sem sonur minn er með uppátækjasamari börnum sem finnast, varð hann að gera eitthvað öðruvísi, það er víst einn af genagöllunum í familíunni, þessi staðfasta trú um að þú verðir að gera eitthvað annað en hinir, eitthvað öðruvísi, til að eftir þér sé tekið...
hann hefur ekki sloppið...
tekur hann sig ekki til og stingur hausnum á kaf í sandinn, og segir svo " mamma sjáðu! ég kemst alla leið!!!"

ég nota þessa aðferð mikið... sérstaklega á mánudögum, þá afneita ég helginni og öllum hennar bömmerum, reyndar nota ég hana alla vikuna, í hvert einasta skipti sem að ég tek up veskið og kaupi mér eitthvað með einu litlu hvissi og kvitta fyrir... alltof auðvelt

það er gott að vera þriggja ára, þá getur maður bara bókstaflega stungið hausnum í sandinn, og síðan ekki söguna meir...