Týpískt ég!
ég hélt uppá afmælið hans viktors orra (og mömmu) á laugardaginn, loksins, og tók ekki við mér fyrr en á föstudagsmorgunn að fara að undirbúa, bara svona eins og ég er, það þarf alltaf allt að vera á deadlineinu til að maður komi einhverju í verk, svo að ég blikkaði ingu rún, sem var sú eina sem var einhver séns á að fá til að hjálpa mér að baka og hún var massa dugleg, hún var með mér meira og minna í 15 klukkutíma í eldhúsinu!!! tusund tak luv
allavegana, þá ákvað ég, til að vera viss um að þetta væri ekki of einfalt að gera sörur, sem btw eru þvílíkt erfiðar og óóógeðslega tímafrekar, og... ég var alveg á milljón og sautján að gera krem á þær, búin að þeyta hvorki meira né minna en 12 eggjarauður, sjóða saman sykur og vatn og búa til sýróp, rétt búin að hella því útí rauðurnar og þá kom að smjörinu, það er brotinn teinn á hrærivélinni, smjörið lenti akkúrat á honum, losaði teininn og þeyttist hring eftir hring í skálinni, og mokaði um leið eggja og sýrópsblöndunni uppúr skálinni, og þar sem mín ósjálfráðu viðbrögð voru ekki beinlínis að stökkva inn í bununa komst tég ekki að skálinni til að slökkva á henni fyrr en að það var allt komið útum allt! bókstaflega! roarr! tólf eggjarauður farnar til spillis, svo ég þurfti að taka aðrar tólf til að gera kremið, þeas þegar ég var búin að vera að þrífa í hálftíma til að actually komast inn í eldhúsið aftur, þannig að ég sat uppi með 24 eggjahvítur!!
hvað gerir maður við 24 eggjahvítur? bakar meira...? ekki í bili!
ætli það sé ekki eitthvað svona sem hefur gerst fyrir þann sem fattaði uppá orðatiltækinu að baka vandræði?
(það er mynd af þessu í albúminu afmæli viktors orra á www.fotki.com/tirutona )